Het is weer bijna zo ver: De Citotoets! In de eerste week van februari zullen duizenden kinderen in groep 8 met het klamme zweet in hun handen achter hun tafeltje zitten. De eerst zo vertrouwde klas blijkt deze drie dagen een heuse testbatterij te zijn.

Natuurlijk is het niet de eerste keer dat ze een test maken; in groep 7 hebben ze al een entreetoets achter de rug, en door de hele schoolcarriere heen zijn er momenten geweest waarop kennis en inzicht met één of ander testje is gemeten. Maar toch … nu die eindtoets. Klinkt natuurlijk ook erg definitief: EINDTOETS. Alsof dit moment, en dan ook alleen dit moment bepalend is voor de rest van je leven.

Nee, ik wil absoluut geen pleiter van de ‘leer-maar-raak-want-je-komt-er-toch-wel-methodiek’ zijn. En natuurlijk is het belangrijk dat uw kind alle kansen krijgt die voor haar of hem mogelijk zijn. En ja, ik ben wél een voorstander om kinderen, die enorm opzien tegen deze eindtoets, te ondersteunen met een cito-training.

Maar, ik ben er vooral van overtuigd dat onze kinderen moeten weten dat ze goed zijn zoals ze zijn. Dat VMBO, Mavo, Havo of VWO niets zegt over wie je als méns bent. En dat zullen wij ze moeten leren!