‘Jij hebt vandaag nog geen kwartier bewogen en nu zeg je dat ik de afwas moet doen!’
Het is genieten, kamperen naast een gezin met pubers. Het is nog geen half 10 ’s morgens en binnen een half uur maken we een woordenwisseling mee over kleding, tafeldekken, whatsappen, studiekeuze, vrienden, tent opruimen én de verplichte afwas. Waarbij de moeder nog even fijntjes mededeelt ‘dat áfdrogen óók bij het afwascorvee hoort’. Ik verheug me al op de rest van de dag!
‘Ik denk dat ik na de vakantie nog maar twee weken vrij neem om bij te komen van deze vakantie.’ (moeder van een puber van 15)
Want, laten we eerlijk zijn; herkennen we hier niet allemaal een beetje van? Van die dagen dat je echt gevoel hebt dat je van aanvaring naar aanvaring naar de volgende ruzie hobbelt met je puber(s)? Dat je het gevoel hebt dat werkelijk álles wat je zegt reden is om een flinke discussie aan te gaan die uiteindelijk nergens over gaat maar wel een nare sfeer achterlaat?
Zijn er trucs om het leuk te houden met een stel pubers die de hele dag op je lip zitten?
Ja! Er is hoop!
We gaan even terug naar de eerste uitbarsting van onze puber-buurvrouw: ‘jij hebt nog geen kwartier bewogen en nu moet ik de afwas doen!’ Pubers zijn enorm gevoelig voor rechtvaardigheid. Je voorkomt véél ongezellige discussies om klusjes als afwassen en opruimen niet alleen uit te besteden maar er ook zelf deel van uit te maken. Dus sámen aan de slag. ‘Als jij nu gaat afwassen, dan ruim ik de tafel af, dan kan je vader even de kleding opruimen en je broer z’n tent een beetje aan kant brengen.’ Natuurlijk gaan ze mopperend aan de slag maar binnen de kortste keren ben je met elkaar gezellig even aan de slag.
Kinderen zijn spiegels
Juist pubers weten met een militaire precisie de vinger op jouw zekere plek te leggen. En dan liever door je uit te dagen, te irriteren. Wees eerlijk naar jezelf als je gestresst, verdrietig of teleurgesteld in het leven staat. Kinderen reageren op volwassenen en bij ongewenst gedrag van kinderen is het belangrijk om éérst naar je eigen gedrag te kijken alvorens te verzuchten dat jouw dochter ‘van elke mug een olifant maakt’.
Ik voel me net een boksbal waar ongelimiteerd, zonder ook maar één enkele spelregel in acht te nemen op losgeslagen kan worden. En in de vakanties lijkt dit alleen maar erger te worden.’ (moeder van een puber van 16)
Een zak hooi in de hoek van de tent
Het uren lamlendig in een stoel hangen is voor veel ouders een continue struikelblok. Zónde van je tijd… Dan kun je toch beter een flinke wandeling gaan maken door de prachtige natuur of naar een museum of nog beter: een kerkje bezichtigen…
Als volwassenen vergeten we vaak dat onze kinderen écht moe zijn na de laatste proefwerkweken, examens en toetsen. Hun lijf en brein schreeuwen om rust. Laat ze lekker liggen. Láát ze hangen. En ben je met vakantie? Spreek dan dagen af waarop er steeds iemand is die mag uitmaken wat je die dag (niet) gaat doen. En ja: hangen voor de tent, in de tuin of op het balkon kan dan zo maar een activiteit zijn. Geniet er van!
Kijk verder dan die verongelijktheid
Juist om momenten van betrekkelijke rust is er binnen gezinnen tijd om ‘de rekening’ op te maken. Gevoelens van frustratie, je niet gehoord voelen, onzekerheid en misschien zelfs boosheid komen dan allemaal bij elkaar en lijken te veel te zijn voor één tent, één hotelkamer of vakantiehuisje. Juist dan is het belangrijk om vérder te kijken dan de harde woorden die door jouw puber gesproken worden. Váák gaat het helemaal niet om die afwas maar om de onrust en veranderingen die in lijf en leden gaande zijn.
Stop met de discussies, laat je niet verleiden tot een nieuwe aanvaring maar ga er naast zitten: een welgemeende vraag als ‘wat zou je nu het allerliefste van de hele wereld willen, op dit moment?’ kan je dan zomaar een gesprek opleveren waarbij je even een inkijkje in het onzekere hart van je puber kunt krijgen.
