De keerzijde van behandeldoelen bij tieners
De behandelaar van onze zoon (17) hamert op het terugdringen van de glucoseschommelingen nu hij een continue glucosesensor heeft. Wij merken dat hij hierdoor steeds meer de neiging krijgt om de sensor te negeren. Wij vragen ons af of het wel reëel is om strenge behandeldoelen te stellen bij jongeren met diabetes?
Diabetes is een grillige aandoening. Naast insuline en voeding hebben ook stress, temperatuur en misschien zelfs de stand van de zon invloed op de glucosewaarden. Als je medische doelen verbindt aan een ziekte die wordt beïnvloed door psychosociale factoren, voeg je eigenlijk alleen maar stress toe. Dit kan tot gevolg hebben dat je kind zijn diabetes de rug toekeert.
Te veel focussen op de mogelijkheden die een glucosesensor biedt, is een valkuil voor ouders en behandelaren. Nu je kind continu zicht heeft op zijn glucosewaarden, kan hij er toch voor zorgen dat ze goed zijn? Hierdoor wordt de sensor al snel een beperkende factor voor jullie zoon, in plaats van een hulpmiddel dat hem gemak en vrijheid geeft bij het regelen van zijn diabetes.
Ouders willen niets liever dan een strakke glucosecurve voor hun kind. Het is belangrijk om niet te vergeten dat wisselende glucosewaarden niet altijd veroorzaakt worden door een gebrek aan aandacht voor de diabetes. Schommelingen kunnen ook ontstaan door stress op school, ruzie met een vriendje of vriendinnetje, verliefdheid of hormonen. Te veel aandacht voor de glucosewaarden kan betekenen dat je kind zich niet gehoord voelt op andere vlakken.
Het is zinvol om je zoon zelf doelen te laten stellen. Vaak zullen deze afwijken van de doelen die behandelaren of ouders voor ogen hebben. Het zullen kleine subdoelen zijn die passen bij de fase waarin jullie zoon zit. De doelen zullen vooral gericht zijn op het behalen van voordelen op de korte termijn. Fit genoeg zijn om vanavond naar het feestje te kunnen; stabiele glucosewaarden zodat hij een proefwerk goed kan maken of een goede glucosewaarde om de voetbalwedstrijd zonder hypo’s door te komen. Als jullie zoon zijn eigen doelen stelt, is hij gemotiveerder om zich ervoor in te zetten.
Die doelen zijn ook een mooie aanleiding om het gesprek met jullie zoon aan te gaan. Zorg dat je dit gesprek goed start. Begin niet over zijn glucosewaarden en noem geen doemscenario’s, maar wees oprecht geïnteresseerd in zijn verhaal. Wie komen er op het feestje, waar gaat het proefwerk over en tegen wie moet je voetballen? Als je oprechte belangstelling toont, is de kans groter dat hij vertelt hoe het met zijn diabetes gaat.
Dit blog is eerder verschenen als column in Diactueel
Tekst: Irene Seignette
Voor het originele blog klik je hier>>
