Ze zijn beiden boos uit de auto gestapt. Hij, laten we hem voor het gemak Jan noemen, en zij, Nicole (ook voor het gemak) wordt he-le-maal gék van het gezeur over de oudste. Die jongen wil gewoon niet luisteren en nu moet het maar eens uit zijn met het lieve, aardige, en begripvolle gedoe. En als ie niet luisteren wil, dan moet ie maar ergens anders gaan wonen…

Sinds kort werken Gideon en ik veel meer samen dan voorheen; gesprekken zoals met Jan en Nicole voeren we graag samen. En als het even kan ook aan onze keukentafel. Nicole en Jan vonden dat de rit van drie kwartier wel waard en zitten nu dus briesend aan tafel. Hij is woedend omdat het klaar moet zijn met het gezeur en Nicole moet huilen van boosheid omdat ze wil dat Jan naar haar gaat luisteren. Naar haar idee is dat al heel lang niet gebeurd. De relatie met hun oudste zoon van 16 jaar lijdt steeds meer onder alle ruzies en hun dochter, drie jaar jonger, trekt zich steeds meer terug omdat ze al die aanvaringen, ruzies en verwijten niet meer trekt.

Nicole trekt het ook niet meer; ze verlangt zo naar een gezin waar harmonie is. Het gekke is, dat het prima ging toen Jan een week met vrienden een fietstocht aan het maken was. Er waren duidelijke afspraken gemaakt; van hun zoon werd verwacht dat hij ‘de man in huis zou zijn en, tegen alle verwachtingen in, heeft hij zijn beloftes gehouden: iedere avond om half tien thuis zodat z’n moeder niet ongerust zou zijn, zijn zusje helpen met haar huiswerk en de kliko buiten zetten.

Na Nicoles enthousiaste verhalen, bij thuiskomst, heeft Jan maar één gedachte: het ligt dus allemaal aan mij. Het heeft de situatie geen goed gedaan.Nicole heeft juist het idee dat er hoop is: de rust die er na de fietstocht was, die wilde ze graag vasthouden. “Ik weet nu dat het kan!”

Wij sluiten graag aan bij Nicole’s hoopvolle blik op de relatie tussen Jan en hun zoon. Daar gaan we mee aan de slag. We spreken met elkaar af dat we drie ‘keukentafel-gesprekken’ plannen. Drie avonden waar we met elkaar over wensen en verlangens van deze ouders praten. Gesprekken over liefde, onmacht, en verwachtingen. Met onze hond snurkend op de achtergrond en een haardvuur dat we af en toe bij moeten vullen.

We krijgen een maand na het laatste gesprek een Whatsapp-bericht van Jan: ‘net thuis van een fietsweekend met onze zoon. Een half jaar geleden had ik niet het idee dat ik samen met hem, zonder ruzie, een blokje om zou kunnen fietsen. En nu is het zelfs een heel weekend gezellig geweest!’

‘Aan onze keukentafel’ is een serie blogs over verhalen uit onze praktijk. Cliënten ontvangen we letterlijk aan onze keukentafel en we delen de prachtige gesprekken én uitkomsten in deze blogs met je. Altijd met toestemming, en altijd geannonimiseerd.

Wil je ook aanschuiven? Voor een enkel gesprek, meerdere gesprekken in een weekend, kamperen met je eigen kampeermiddel in onze tuin? Wil je alleen komen praten? Het kan allemaal en je bent meer dan welkom!