Bijna een maand is ie nu weg. Sporadisch krijgen we bericht. ‘Zwaar en leuk’, dat is zo ongeveer de samenvatting over een training ver over de plas met temperaturen riant boven de 40 graden. 

De kaars, die we inmiddels als een soort van traditie aansteken als hij vertrekt, brandt ook nu. Dag en nacht. En als de kaars is opgebrand plaatsen we een nieuwe. Heel romantisch, op de wc. Ook daar is over nagedacht; stel dat er iets mis mee gaat, dan is er in ieder geval water bij de hand. Zelfs als we niet thuis zijn. Of het helpt, daar zijn de meningen over verdeeld. Maar het idee is aardig. 

Nu de stand van zaken, zo halverwege deze periode. De huiskamer, hebben we als drie thuisblijvers kunnen vaststellen, is opvallend opgeruimd. En als het een troep dreigt te worden is er altijd één die aan de bel trekt met een ‘dit moet even anders!’. Geen sneakers die rondslingeren, geen portemonnee continue zoek, ‘dus hij ligt ergens in de bank-stress’, geen enveloppen die op tafel slingeren, geen lege glazen die overal in de kamer staan. Kortom: het is hier redelijk saai!

Hoe kan het toch dat een kamer, waar iemand geen gebruik van maakt, toch zo’n puinhoop is? Ik kijk met enige verbijstering in de kamer van zoon1 en zie overal wel iets liggen. Een doos… Aai, die is van mij: spullen die ik nodig op moet ruimen maar tot het zo ver is hier maar even heb neergezet. Op de bureaustoel hangt een leren jasje, van de kamerbewoner zelf, maar daar onder zie ik ‘opeens’ een stapel achterstallig strijkgoed liggen. En die is van… mij.

Nog een doos, gelukkig van man-lief. Ook even gestald om later (echt!) op te ruimen. En op het bed zie ik tot mijn schrik de winterjassen liggen. En meteen vraag ik me af ‘waarom we die daar liggen. Ik weet het even niet.

Hij had amper zijn hielen gelicht en zijn kamer was al ingenomen. Voor het stallen van onze troep, het even neerleggen van een jasje en ‘die tas met schoenen kan er ook best wel even staan’. Inmiddels hangen we de was ook op z’n kamer. Eén voordeel heeft het: met al die spullen lijkt het toch nog een beetje of hij thuis is!