‘Pak ‘m bij z’n klooooooooten!’ Vol vuur staat een vader langs de lijn zijn D-tjes-zoon aan te moedigen. Op verbaasde blikken reageert hij lakoniek met de woorden ‘ze moeten véchten voor de overwinning! Geen mietjes gedoe. Voetbal is oorlog!’.

Inmiddels weten we dat deze vader helemaal gelijk heeft: voetbal kan zo maar oorlog worden. En in oorlogen vallen doden.

Aan alle kanten beginnen experts en deskundigen te roepen dat het ‘aan de opvoeding’ ligt. Het zou zo maar kunnen. Maar, wát bedoelen die experts daar dan in vredesnaam mee? Hoe bedoelen ze ‘opvoeden’? En hoe gaan we dat dan doen? Dáár heeft de familie van de overleden grensrechter inmiddels toe opgeroepen, om hier over na te gaan denken. Met de rauwe woorden ‘we hopen dat hij niet voor niets gestorven is’.

‘Niet voor niets’ betekent in ieder geval dat het iets gaat kosten. En de eerste prijs kan ik je meteen vertellen: als wij als opvoeders een beetje invloed willen hebben op het voorkomen van dit soort vreselijke incidenten, dan zullen we aan de bak moeten. Niet wijzen naar al die andere ouders maar kijken naar je eigen gedrag. Langs de lijn, aan de rand van het schoolplein en thuis.

Oh, en mocht je denken dat je je niet aangesproken hoeft te voelen als jouw kind niet voetbalt: geloof me, met een hockeystick kun je heel leuk buitenspiegels kapot meppen en ‘de kloten’ van menig waterpoloër zijn inmiddels niet meer maagdelijk, als het om trappen gaat…

Marina van der Wal is moeder van twee zonen. Samen met Jan Dijkgraaf schreef zij ‘Het Enige Echte Eerlijke Puberopvoedboek‘. Binnen een maand beleefde dit boek de derde druk.
Zelf herkent ze wel het enthousiasme van ouders om langs de lijn hun kinderen aan te moedigen. Haar zoons hebben haar, na één uitglijder (wat een stomme beslissing, scheids!) verboden ooit nog haar mond open te doen, langs de lijn. De volgende ‘straf’ zou nooit meer mogen komen kijken zijn. Ze heeft eieren voor haar geld gekozen en houdt zich koest langs het veld.