Elk nadeel heeft zo ook zijn voordeel. Met het vieren van al de examens om Puber 2 heen, houdt hij dát idee vast: als ik 2 jaar geleden wél over was gegaan, dan zou ik nu voor een vervolgopleiding moeten kiezen. Gemakshalve gaat hij er vanuit dat hij zéker geslaagd zou zijn. Ach, waarom ook niet.
Maar, in zijn (schrale) troost zit wel een kern van waarheid: als 16-jarige heeft hij inmiddels een indrukwekkend aantal beroepen als ‘dat wil ik wel worden’ gekenmerkt. En zo gingen we van ‘meester mark worden’ naar de rijkdommen van het goud- en zilversmeden, naar jeugdhulpverlening en van daaruit even zo makkelijk de keuken in, of misschien toch de bediening of zou …
En nu weet hij het dus niet meer. Als ik heel eerlijk ben: ik ook niet. Al gaandeweg zou je van opvoeden iets moeten leren, maar wat ik met studiekeuze binnen een jaar na een (ander) eindexamen door heb, is dat je je er wellicht iets minder actief tegen aan moet bemoeien. Zonder de touwtjes écht uit handen te geven. En zo gaan we een schooljaar tegemoet waar schoolkeuze, het niet weten én het bezoeken van tal van opendagen centraal zullen staan.