pubers en mobieltje op de fiets

Ik heb een puber uitgescholden

Vorige week heb ik een puber uitgescholden. En dit blog schrijf ik omdat ik daar geen spijt van heb. 

Het zou zo maar jouw dochter kunnen zijn; het meisje dat in vliegende vaart langs mijn bumper ging. De krassen van de rits van haar jack zijn nog een stille getuige van dit ‘bijna ongeluk’. Ze zag me niet. 

Er stond een lange rij te wachten voor de spoorbomen. En er zigzaggend tussendoor als fietser geeft menige puber het gevoel dat ze sneller zijn. Het enige wat écht sneller gaat, is het bereiken van de spoorbomen waar je dan toch moet wachten. Maar ach. De jeugd…

Dit meisje – fris en fruitig – was niet anders dan al die andere pubers. En zigzaggend ging ze tussen de rij door. Precies zoals haar leeftijdgenootjes. Met als verschil dat zij haar ogen niet gericht had op de wereld om zich heen maar op het beeldscherm van haar telefoon. Zigzaggend fietsen en appen blijkt toch geen handige combinatie en een dikke boem was daar het resultaat van. Ze heeft er weinig sjoege op gegeven; ze zwabberde even, hervond haar evenwicht en fietste (al append!) weer door.

Weet je, die kras kan me niet zo heel veel schelen. Daar hebben we er al meer van en deze kan er makkelijk bij. Maar het feit dat het ook anders had kunnen aflopen, dát kan me wel schelen. 

Het idee dat jij en ik elkaar hadden kunnen ontmoeten in de hal van een ziekenhuis, dát kan me wél iets schelen. Omdat je dochter (of zoon) daar stilletjes in een bed had gelegen aan monitoren met piepjes en bliepjes door een stom ongeluk omdat een mobieltje eventjes belangrijker was dan opletten in het verkeer. 

Ik ben dus boos geworden. Op het kind van een ander. Achter een dicht raam heb ik haar uitgekafferd. Niet dat ik er rustig van werd want een half uur later bonkte mijn hart nog steeds in mijn keel. 

Terwijl de spoorbomen open gingen betrapte ik mezelf nog op iets anders: automatisch greep ik naar mijn mobiel om mijn man te laten weten dat ik zo ongelooflijk geschrokken was. Dat was het moment dat ik me bedacht dat ik de actie van Ronald Faas ga steunen. Gelukkig met de hulp van de laatste update van mijn Iphone: als ik rij gaat mijn mobiel automatisch uit. Ik rijd smart zonder phone. En ja: daar hou ik me aan!

Doe je ook mee? 

marina van der wal

Geschreven door admin

Marina van der Wal, puberexpert en gezins- en relatietherapeut. Marina is een ervaren opvoedkundige en runt een praktijk waarin ze ouders met opvoedvragen begeleidt. Ze weet veel van de ontwikkeling van kinderen, van klein tot groot. Marina schreef meerdere succesvolle boeken over kinderen en opvoeden. Ze is vaak in de media. Oh, en ze is zelf moeder van twee kinderen.

We hebben meer blogs geschreven

Kritiek blijft je je hele leven achtervolgen

Kritiek blijft je je hele leven achtervolgen

Vaak hebben mensen het niet eens in de gaten, dat ze je met een goedbedoelde opmerking opzadelen met wéér een portie kritiek. En wat we te vaak vergeten is dat kritiek niet verdwijnt na een nachtje slapen: kritiek blijft je je hele leven achtervolgen.

Lees meer

Ieder mens heeft recht op zijn eigen afwas

Het huilen staat Stefanie* nader dan het lachen. Ze is zo ontzettend moe. En ze is haar luie pubers ook helemaal zat! Als ik tegen haar zeg ‘Ieder mens heeft recht op zijn eigen afwas’, kijkt ze me verbaasd aan.

Lees meer

Ik heb je beste vriendin gevonden

Op het moment dat wie dan ook het woordje ‘gewoon’ gebruikt in een zin om jou advies te geven, mag je van mij hard wegrennen. Als het om opvoeden gaat (en nog heel wat andere zaken in het leven), dan bestaat ‘gewoon’ helemaal niet. Want, als het dan zo ‘gewoon’ is, dan had je het wel gedáán!

Lees meer