Een beetje relaxt opvoeden is gewoon niet makkelijk!

Eigenlijk praat ik liever over mijn honden dan over mijn kinderen…
Het zal je misschien verbazen, maar die opmerking is van mij. En schamen doe ik me er niet voor. Ik praat écht liever over mijn honden. Want weet je: als zo’n beest écht iets heel erg fout doet – en dat doen die van mij zeg maar dagelijks – dan kun je daar nog wel om lachen. Ik bedoel: als een hond precies voor iemands tuinhek een grote boodschap achter wil laten, dan kijk ik daar wat geneert naar, maar daarna ruim ik het gewoon op. Zo reageer ik dus niet als één van mijn kinderen ergens zou gaan zitten…

Nog een voorbeeld: onze honden jatten wel eens wat etenswaren. Ik ga daar echt niet boos om worden; dat gebeurt als je bent vergeten om op te ruimen – meestal de schuld van één van de pubers, maar dit terzijde – dus ach…
Maar…
Als ik voor de honderdste keer de koelkast aantref, volledig kaalgevreten door één van die hongerlappen, dan wil het nog wel eens voorkomen dat ik mijn zelfbeheersing verlies!

En zo glimlach ik als een hond op tafel danst en zou ik twijfelen aan de geestelijke vermogens mijn kinderen als zij zo iets zouden doen.
Op een hond word ik niet boos, als deze me nét iets te enthousiast begroet en ik dat met een kopstoot én een tand door mijn lip moet bekopen.
Stel je toch eens voor als één van mijn pubers mij zo zou begroeten en ik heb een tand door mijn lip… Oeioeioei!
Met honden ben ik opeens zo iemand die kan relativeren; een leeggespeelde zak bloem heeft een hele avond voor veel pret gezorgd, ik ruim het lachend op. Maar de zooi van mijn pubers is me dagelijks een doorn in het oog. En dat laat ik merken ook!

Mijn honden maken van mij een relaxte opvoeder. Iemand die in staat is om tegenslag met humor het hoofd te bieden.
Die zich niet door de situatie mee laat slepen als er dan die enkele keer toch eens iets gebeurt.
(Welnee. Ik sta nooit langs een weiland te joelen en te roepen dat ze ‘nu eindelijk eens HIER en SNEL terug moeten komen’)

Ach, laten we maar eerlijk zijn: opvoeden is eigenlijk altijd wel een ‘dingetje’; de ene keer lijkt alles heel makkelijk te gaan. Een andere keer loopt alles fout.
Zo’n dag dat er geen land met je kinderen te bezeilen valt. Een dag waarop je op elke vraag een hartgrondig ‘NEE!’ te horen krijgt.
(even tussendoor: moet je je zoon of dochter in zo’n nee-bui eens vragen: wil je een koekje? NEE! En dan naar dat gezicht kijken! Dikke pret!)

Op zulke dagen kun je misschien maar het beste je hoofd onder je dekbed steken en daar de hele dag ook blijven.
Bij wijze van spreken dan. Want er moet toch naar school gebracht worden, geholpen worden met aankleden, brood gesmeerd, sporttasjes gevuld en speel afspraken gemaakt…

Maar laten we eerlijk zijn naar elkaar: soms mag je best even zeggen dat het een opgave is, dat kinderen opvoeden!

Marina van der Wal

Geschreven door admin

Marina van der Wal, puberexpert en gezins- en relatietherapeut.

We hebben meer blogs geschreven

Mijn controle was niet zijn controle

Mijn controle was niet zijn controle

Al een paar maanden hield ik een knobbel in mijn borst in de gaten: groeit de knobbel, is ie nu weg? Als ik mijn arm omhoog houd, is die knobbel er dan nog steeds? Is het een plekje, rond, langwerpig, hard of zacht? 

Lees meer
Eenzaamheid is de grootste valkuil

Eenzaamheid is de grootste valkuil

In spannende tijden wordt het duidelijk wat de sterke én wat de zwakke plekken in je relatie zijn. Pijnlijk duidelijk, wat betreft die zwakke plekken. En waarom pijnlijk? Omdat ze altijd iets zeggen over jouzelf. Over jouw investering in een relatie, het oude zeer dat je nog niet hebt kunnen verweven in je leven, je opvoeding en je minder leuke karaktereigenschappen. Wil je deze spannende tijden samen overleven, dan ontkom je er niet aan om naar je eigen leven te kijken. Dat geldt voor beiden: de partner én de patiënt.

Lees meer

Jouw examenpuber gaat op reis

Jij denkt er nog niet aan maar jouw ‘examen-puber’ wel: de examenreis!

En als je er aan denkt is ‘paniek!’ misschien wel het woord dat het dichtst bij jouw emotie komt. Want: gaat dat wel goed, samen met vriend(inn)en op reis? Lukt het jouw zoon of dochter om zichzelf te blijven met een groep jongeren die niets liever wil dan ‘helemaal uit je bol gaan!’. Drank, drugs, sex, soa’s… En dan durf je het woord zwan… niet eens te dénken!

Lees meer

0 Comments

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

De blogs als eerste in je mailbox?

De blogs als eerste in je mailbox?

Alle blogs (en vlogs) verschijnen altijd eerst op de website. En we sturen deze blogs ook altijd meteen per mail. Voor aanbiedingen geldt dat trouwens ook: die bieden we ook als eerste via de mail aan. Het kan ook zo maar gebeuren dat we alleen de mail gebruiken en niets op onze socials plaatsen. Wil je niets missen? Dan zorg je dat je op de hoogte blijft. Dat regel je met een simpele klik op de onderstaande knop. Schrijf je in en mis geen enkel blog!

Het is gelukt!