Ik krijg regelmatig de meest leuke, interessante en ontroerendste boekenover opvoeden op mijn bureau. Ik laat je graag meegenieten van al dat moois. Deze keer: Ik was 10 in 2015 van Pedro de Bruyckere en Bert Smits.

Que Sera Sera… What ever will be, will be… Het standaard liedje dat bij onstijdens de afwas gezongen werd. ‘Als jong meisje vroeg ik mijn moeder zal ik later gelukkig zijn, aan mijn liefje vroeg ik zullen we gelukkig zijn en voorspoed hebben. En nu zeg ik tegen mijn kinderen als ze me dit vragen ‘de toekomst is niet aan ons, Que sera, sera, What will be, will be.’

Voor het liedje: https://www.youtube.com/watch?v=xZbKHDPPrrc

De auteurs van het boek ‘Ik was 10 in 2015’ denken hier nét iets anders over: er is prima te praten over de toekomst van onze kinderen! Sterker nog: het is verstandig om dit te doen: de veranderingen in de wereld volgen elkaar in rap tempo op. Een beetje op de hoogte zijn betekent inieder geval dat je het gevoel hebt alles een beetje in de hand te hebben of om het op z’n minst te kunnen sturen. Of, en dat is één van de redenen waarom dit boek een aanrader is: de auteurs verleiden je om even verder te kijken dan je eigen ervaringen en leven: chronocentrisme. Je eigen leven (en ervaringen) centraal stellen in je kijk op de wereld. Om dit zelf te voorkomen heb ik 91 ouders gevraagd naar hun mening over een aantal thema’s uit ‘ik was 10 in2015’.

Je hoort het regelmatig: kinderen hebben het recht om jong te zijn. Meestal wordt hier mee bedoeld dat we kinderen graag de ‘grote mensen problemen’ willen besparen. Daar komt, terecht, nog tijd genoeg voor. Toch denken bijna alle ouders dat kinderen steeds jonger verantwoordelijkheden krijgen. Bijna de helft van de respondenten is hier zelfs heel erg van overtuigd. En volgens de auteurs klopt dit laatste ook: om jong te kunnen zijn heb je vrije tijd, vrije ruimte en kunnen vergeten nodig. En laat dit nu precies een thema zijn waar we als ouders (Social media! Sport! Clubjes!) regelmatig mee stoeien… Eigenlijk worden alle thema’s in dit boek door de auteurs in een groter perspectief geplaatst. Wat dat betreft alleen al een aanrader: geen hypes en gehijg maar informatie om zelf je mening te vormen.

Zevenentachtig procent van de respondenten van deze poll bevestigd eigenlijk wat de auteurs ook stellen: sociale vaardigheden zijn belangrijk. Niet alleen omdat vrienden belangrijk zijn maar ook omdat we allemaal moeten leren dat er verschillende mensen zijn. Al snel denk je dan aan de multiculturele samenleving. Maar wat dacht je van projecten als ‘samen naar school’ en nu het passend onderwijs waar kinderen met een beperking een plek krijgen binnen het reguliere onderwijs?

Pedro de Bruyckere en Bert Smits vertellen in ‘ik was 10 in 2015’ natuurlijk meer. Veel meer. Ook onderwerpen als ‘hotel mama’ (bereid je op het ergste voor! ;-)), het wel of niet vinden werk en hoe je je kinderen hierop kunt voorbereiden, studeren, gezondheid, liefde en relaties… Het komt allemaal voorbij. Helder en optimistisch.

Que Sera, Sera… de toekomst kunnen we misschien niet zien en voorspellen en met dit boek heb je, zoals de auteurs zelf ook stellen, geen glazen bol in handen. Wel biedt het je mogelijkheden om de toekomst van je kinderen te beïnvloeden. En dat is iets wat alle ouders stiekem toch willen…