Een AH-tas vol herinneringen

 

De herinnering is gelukkig niet rijp om op te vouwen en een deel te laten worden van al die sweet memory’s van iets dat ooit was.

Een afwijking noemen ze het hier thuis: het feit dat ik herinneringen koppel aan het kledingstuk dat ik op dat moment droeg. Van mij mag het. Niemand die er onder lijdt…

Al jaren zeul ik een AH-boodschappentas achter me aan. Je kent ze wel: zo eentje met een rits die een dakloze niet zou misstaan. Nou ben ik natuurlijk niet dakloos maar dit is wel mijn manier om herinneringen met me mee te slepen. Volgens mijn kinderen trouwens beláchelijke herinneringen: alles is van textiel, de meeste dingen zijn kapot of inmiddels (au! veel) te klein. Ze vergeten één ding: ieder kledingstuk staat voor een belevenis, een nieuwe start, een avontuur of een ontdekking. En het zo af en toe door deze tas rommelen houdt al deze mooie verhalen en de mensen die daar onlosmakelijk mee verbonden zijn, levend.

Het is begonnen in een periode waarin ik belachelijk en heerlijk veel afviel. Van maat bijna-48 ging ik in een mum van tijd naar maatje 36. Dat mijn gebit en mijn haarbos hier flink wat schade door hebben opgelopen vond ik toen niet zo’n punt: het was geweldig, zo’n nieuw lijf, nieuwe kleding én totaal anders bejegend te worden door mensen. Mocht je denken dat het een dikkertjes-vooroordeel is dat mensen je in een eerste contact op je omvang beoordelen: het is helaas waar.

Maar, na die afvalrace ben ik dus begonnen met het verzamelen van textiel. Mijn textiel. Sokken, ondergoed, broeken, rokken, blouses en shirts. Elk stuk staat voor een herinnering: mijn eerste broek maatje 36, een lingerie setje, het mantelpak van een merk waarvoor ik echt heb moeten sparen. Die vreselijke streepjes-mannen-pyjama waarvan een collega en ik ieder een exemplaar hebben aangeschaft voor een bedrijfsuitje; tijdens deze reis heb ik, zittend op de gang van een boot, ín die pyjama één van de belangrijkste beslissingen in mijn leven genomen. De collega werd daarna een vriendin en is belangrijk geweest bij de start van mijn nieuwe leven.  Of neem nou dat  knal roze t shirt, gedragen tijdens een estafetteloop met de toenmalige minister Rouvoet, en het shirt voor de stagiaires die het eerste congres waarvoor ik als directeur verantwoordelijk was, tot een succes hebben gemaakt. En het laatste t shirt wat aan de collectie is toegevoegd: met de opdruk ‘bootcamp2014’. Elke keer als ik mijn sentimental journey door deze tas maak, bekruipt me een gevoel dat de tijd zo snel gaat. De kilo’s erbij trouwens ook.

Eén rokje en shirtje heb ik niet in die tas gedaan; de kleding die ik aanhad bij de eerste échte date met mijn meneer. Op één of andere manier kan ik dat niet. Het setje hangt nog steeds in de kast. Het jasje dat ik er bij droeg heb ik nog steeds regelmatig aan. Tot verdriet van de mevrouw die mijn kleding regelt: het leer is – ik geef het toe – wat verkleurd en misschien zelfs afgedragen. Maar toch. Bijna elke dag zie ik deze tastbare herinneringen van een dag, een avond en een nacht (nou ja, toen had ik dat setje dus niet aan, maar dat terzijde) die uiteindelijk gevolgd zijn door honderden dagen, avonden en nachten.

Ik wil dat eerste echte afspraakje niet vergeten, de herinnering is gelukkig niet rijp om op te vouwen en een deel laten worden van al die sweet memory’s van iets dat ooit was.

Geschreven door admin

Marina van der Wal, puberexpert en gezins- en relatietherapeut.

We hebben meer over dit onderwerp

Jouw examenpuber gaat op reis

Jouw examenpuber gaat op reis

Jij denkt er nog niet aan maar jouw ‘examen-puber’ wel: de examenreis!

En als je er aan denkt is ‘paniek!’ misschien wel het woord dat het dichtst bij jouw emotie komt. Want: gaat dat wel goed, samen met vriend(inn)en op reis? Lukt het jouw zoon of dochter om zichzelf te blijven met een groep jongeren die niets liever wil dan ‘helemaal uit je bol gaan!’. Drank, drugs, sex, soa’s… En dan durf je het woord zwan… niet eens te dénken!

Lees meer
Mijn controle was niet zijn controle

Mijn controle was niet zijn controle

Al een paar maanden hield ik een knobbel in mijn borst in de gaten: groeit de knobbel, is ie nu weg? Als ik mijn arm omhoog houd, is die knobbel er dan nog steeds? Is het een plekje, rond, langwerpig, hard of zacht? 

Lees meer

Oud Zeer

Er zijn van die boeken waarvan je denkt ‘dit boek moet iedereen lezen!’ En bij sommige boeken vul ik dit graag aan met ‘en zéker ouders en mensen de met kinderen werken…’ Voor het boek ‘Oud Zeer’ van Bram Bakker geldt dit zeker; vakliteratuur voor ouders (en vakkrachten). 

Lees meer

0 Comments

0 reacties

De blogs als eerste in je mailbox?

De blogs als eerste in je mailbox?

Alle blogs (en vlogs) verschijnen altijd eerst op de website. En we sturen deze blogs ook altijd meteen per mail. Voor aanbiedingen geldt dat trouwens ook: die bieden we ook als eerste via de mail aan. Het kan ook zo maar gebeuren dat we alleen de mail gebruiken en niets op onze socials plaatsen. Wil je niets missen? Dan zorg je dat je op de hoogte blijft. Dat regel je met een simpele klik op de onderstaande knop. Schrijf je in en mis geen enkel blog!

Het is gelukt!