Lieve Momo
Het is niet echt dagelijks werk en zeker niet logisch, een open brief aan je hond schrijven. En laten we eerlijk zijn; het zal jou vast een zorg zijn wat ik hier vertel, als je maar je eten, je water én je speeltjes hebt. Dan is het leven goed.
En als je ons maar hebt.
Tenminste, dat hoop ik dan maar…
Ik hou van je. Om je rare sprongetjes, het gescharrel door het huis, je mateloze energie en vrolijkheid. En vooral om alle liefde en vrolijkheid die jij ons gebracht hebt in de afgelopen jaren. Je kwam bij ons in huis na veel verdriet, teleurstelling en afscheid nemen van dromen. Met je gekwispel, energie en altijd goede humeur was je precies wat we nodig hadden.
De prachtige pups die je gekregen hebt en waar we zo van hebben kunnen genieten. Waar we, wat betreft eentje, nog elke dag lol van hebben; de dochter die bij ons is gebleven.
Wie haalt Momo uit de opvang?
We hebben ons met elkaar geërgerd als je wéér uitgelaten moest worden in de gietende regen, we hebben ruzie gehad over wie je moest halen uit de hondenopvang als we allemaal teveel uren weg waren om goed voor je te zorgen. Trots waren we op de bekers en medailles die je gewonnen hebt. We hebben verbijsterd naar je groeiende buik gekeken in de tijd dat je zwanger was van je pups.
Geweldige moeder
Je was een geweldige moeder en wat heb ik veel van je geleerd; de manier waarop je voor je negen kinderen zorgde maar ook doodleuk weg kon lopen om, in een tuinstoel, op je rug in de zon te gaan liggen; even zelf tot rust komen. Nog steeds verbaas ik me over het gemak waarmee je je etterende dochter regelmatig de les kunt lezen en hoe je er voor zorgt dat stoei- en vechtpartijtjes nooit escaleren en altijd speels blijven. Ze doet zo haar best om de macht in jullie mini-roedeltje over te nemen en jij reageert daar zo laconiek op.
Dank je wel voor je zorg voor mijn kinderen
Ik ben je ook dankbaar hoe je op jouw beurt voor mijn kinderen zorgt. De troost die je geeft bij teleurstellingen. Nooit ben je te beroerd of te druk om verhalen aan te horen. Jou kan het niets schelen wat er op tv gekeken wordt. Gezellig samen op de bank is al genoeg. Je bent altijd bereid om even te spelen en het geven van een knuffel.
Niets is je teveel. Zelfs ’s avonds laat niet. Elke keer weer ben je bereid om puberbedden alvast voor te verwarmen voor als ze na een lange, vermoeiende avond stappen thuis komen. Om ze daarna in je liefdevolle hondenpoten te nemen en veilig te laten slapen. Zelfs een bak met eten kan je op die momenten niet verleiden en slaap je ’s ochtends gezellig mee uit, neus aan neus.
Eindeloos vertrouwen
Je vertrouwen in ons is eindeloos; je lijkt er altijd vanuit te gaan dat het wel goed komt en dat het ok is. Je bent nu bijna tien jaar en je wordt zichtbaar ouder. Je loopt en huppelt net iets minder makkelijk, je slaapt meer en snurkt harder. Je enthousiasme is er niet minder op geworden, je houdt ons wel nauwlettender in de gaten.
Je bent maar een hond
Lieve Momo, je bent voor sommige mensen misschien ‘maar’ een hond; voor ons ben je, samen met Canny, het cement in ons samengestelde gezin. Lieve onruststoker, vuilnisbakken-jager en kaas-jatter, blijf nog maar lang bij ons.
(eerder gepubliceerd voor Vrouw – Telegraaf)
Op 12 augustus 2019 hebben we afscheid van Momo moeten nemen.
Ze is 13 jaar geworden. En da’s oud voor een boxer die met al dat enthousiasme een leven voor drie leeft.
